فرهنگ کتابت، گمشدهای در هیاهوی کلام در افغانستان
در سالهای اخیر، آموزشگاههای فن بیان و مهارتهای گویندگی در کشور رشد چشمگیری داشتهاند. جوانان و نوجوانان سرزمینم با اشتیاق به این مراکز روی میآورند تا هنر سخن گفتن و تسلط بر کلام را بیاموزند. در حالی که این شور و تلاش را ستایش میکنم، بر این باورم که جامعهی ما تنها به سخنرانان توانمند نیاز ندارد، بلکه به نویسندگانی آگاه و مسلط نیز نیازمند است؛ کسانی که بتوانند اندیشهها و میراث فرهنگی را در قالب مکتوب به نسلهای آینده منتقل کنند.
نویسنده: صلاحالدین قاریزاده
دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد- ژورنالیسم و علوم ارتباطات دانشگاه کابل
متأسفانه، واقعیت تلخی که با آن روبرو هستیم، این است که بسیاری از دانشآموزان و حتی دانشجویان ما، پس از سالها تحصیل، از توانایی نوشتن چند جملهی ساده و بینقص بیبهرهاند. حتی در میان معلمان، اساتید دانشگاه و علمای دینی نیز اندکاند کسانی که بتوانند به درستی و با رعایت اصول زبانی و ساختار منطقی چیزی بنویسند. این کاستی از آنجا سرچشمه میگیرد که مهارت نویسندگی، که نیازی اساسی...